Πολύ καθαρά έθεσε τις θέσεις και τα επιχειρήματα ο Νίκος «Για την παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών» και δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά θα ήθελα να τονίσω κάποια πράγματα.

Σκεφτείτε,... βρισκόμαστε στο 2019 και συζητάμε για θέματα παιδείας που έπρεπε να είναι λυμένα. Ποια; Δημόσια και δωρεάν παιδεία με περιεχόμενο σύγχρονο επιστημονικό κι ένα σχολείο, που όπως πολύ εύστοχα λέει το σύνθημα, «Θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει»! Βρισκόμαστε στο 2019 και συζητάμε για τα αυτονόητα!!

Ζούμε την εποχή, που κάθε επιλογή για τα σχολεία δεν πρέπει να έχει κόστος για το κράτος, που μετατίθεται η ευθύνη στους Δήμους χωρίς και την απαιτούμενη χρηματοδότηση. Όπως: ο προγραμματισμός για την ίδρυση τμημάτων ένταξης πρέπει να γίνει αποδεκτός από τον Δήμο γιατί θα πρέπει να τον στηρίξει οικονομικά. Οι σχολικές βιβλιοθήκες το ίδιο. Βέβαια, τεχνηέντως, αφήνεται να εννοηθεί - ποτέ εγγράφως - ότι σημαντική ευθύνη έχουν οι Διευθυντές, οι εκπαιδευτικοί, οι Σύλλογοι Γονέων. Και ποια είναι αυτή η ευθύνη; Η εξασφάλιση χρηματοδότησης με άλλα μέσα. Οι αναζήτηση ίσως, χορηγών. Και ποιοι θα είναι αυτοί οι χορηγοί οι οποίοι θα εξασφαλίζουν τη μόνιμη και διαρκή χρηματοδότηση και βέβαια χωρίς ανταλλάγματα; Κανείς φυσικά!

Κι αν δεν βρεθούν χορηγοί; Πάλι οι ίδιοι θα είναι οι υπεύθυνοι, ένοχοι: γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές, γιατί δεν έχουν τη διάθεση να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη(!) ή γιατί είναι σπάταλοι... και ακούστε απαίτηση... θέλουν να ζεσταίνονται τα παιδιά τους τον χειμώνα στο σχολείο και να έχουν τα σχολεία τους και όλη τη σύγχρονη υποδομή.

Κόστος λοιπόν, οικονομικό βάρος, η εκπαίδευση!! Βάρος... Η εκπαίδευση... η οποία όμως δεν είναι μόνο μια αφηρημένη έννοια. Περιλαμβάνει εκτός από τα Αναλυτικά προγράμματα, τα βιβλία, την υλικοτεχνική υποδομή και... μαθητές, τα παιδιά σας τα παιδιά μας, περιλαμβάνει και τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Και έναν ολόκληρο λαό! Γιατί μαζί με τους γονείς ανησυχεί μια ολόκληρη οικογένεια... παππούδες, γιαγιάδες... Κόστος λοιπόν... Βάρος η Εκπαίδευση.

Κι έχουν βαριές ευθύνες οι Εκπαιδευτικοί, - επιτρέψτε μου να μιλήσω γι' αυτούς - κυρίως γιατί απαιτούν τη μονιμότητα και την ασφάλεια στην εργασία τους για να μπορέσουν να επιτελέσουν το λειτούργημά τους! Πολλοί θυμούνται, κάποια στιγμή, ότι οι Εκπαιδευτικοί είναι Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, αλλά το θυμούνται όταν απαιτούν να δώσουν αυτοί τον καλύτερό τους εαυτό χωρίς καμιά ασφάλεια! Εργασιακή, οικονομική...

Είναι ένοχοι οι Εκπαιδευτικοί απ' τη στιγμή που θα αποφοιτήσουν απ' τις σχολές του! Είναι ούτως ή άλλως ανεπαρκείς!! Δεν γίνεται να διοριστούν χωρίς ένα, δύο μεταπτυχιακά ή διδακτορικά και όποια άλλη μορφή επιμόρφωσης. Ευθύς αμέσως μπαίνουν στον στίβο απόκτησης προσόντων συνεχώς και περισσότερων! Ποτέ και κανένα δε φτάνει! Κι αν κάποια στιγμή διοριστούν ως αναπληρωτές, για πολλά πολλά χρόνια θα αναπληρώνουν τον εαυτό τους αλλάζοντας κάθε φορά σχολείο ή υπηρετώντας σε ένα, δύο ... πέντε σχολεία. Έτσι θα επιτελέσουν το Λειτούργημά τους

Και οι γονείς ανήσυχοι πάντα μήπως δεν προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά τους και είναι αυτοί οι αίτιοι μιας αποτυχίας τους. Άρα αποτυχημένοι οι ίδιοι ως γονείς! Έτσι θέλουν να πορευόμαστε!! Με ενοχικά αισθήματα ότι για όλα φταίμε εμείς.

Μην τους κάνουμε λοιπόν τη χάρη! Σήμερα μπορούμε και πρέπει να έχουμε όχι μια καλύτερη παιδεία για τα παιδιά μας, αλλά την παιδεία που έχουν ανάγκη και αξίζουν!! Τίποτα λιγότερο!

Δε θέλουμε διοικήσεις των Δήμων που μας συμπονούν, κατανοούν τις ανάγκες αλλά... δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί δεν έχουν την αρμοδιότητα ή γιατί δεν έχουν τα κονδύλια!! Μας χτυπούν στην πλάτη και αποχωρούν!! Να τους γυρίσουμε εμείς την πλάτη!

Η δημοτική αρχή θα πρέπει να γνωρίζει τα προβλήματα και να αγωνίζεται μαζί με τον λαό για την λύση τους προς όφελος του λαού και μια τέτοια δημοτική αρχή φιλοδοξεί και μπορεί να προσφέρει η Λαϊκή Συσπείρωση στον Δήμο Ιλίου και όχι μόνο!

Μαζί θα το καταφέρουμε!!